Co kryje mózg psychopaty?

Jak wyjaśniła, psychopatami są osoby pozbawione uczucia empatii. Nie potrafią one odwzorowywać uczuć i nie do końca wiedzą, czym w istocie one są. Proszeni o opisanie np. pojęcia sprawiedliwości, przedstawiają jej własną, spłyconą wizję. Tę grupę ludzi charakteryzuje też nieumiejętność nauki na podstawie kar i skłonność do czynienia długoterminowych życiowych planów, którym nie są w stanie sprostać. Jednocześnie traktują instrumentalnie innych ludzi.

Spośród innych ludzi psychopatę wyróżnia i to, że kiedy będzie musiał szybko podjąć decyzję i osiągnąć jakiś cel, to zawsze wybierze do niego najkrótszą drogę - nawet jeśli będzie wiązało się to z podjęciem kroków moralnie nagannych.

Jak powiedziała Marczak, czynniki za pomocą których można opisać zachowania psychopatyczne wyróżniono po wielu badaniach.

Jednym z pierwszych badaczy zjawiska psychopatii był Hervey Cleckley. Jego badania kontynuował Robert D. Here. Dzięki jego pracy powstało narzędzie określane jako Psychopaty Checklist Revised (PCL-R). Jest to metoda diagnozowania psychopatii, określająca skalę zachowań psychopatycznych.

Badając zjawisko psychopatii - mówiła Marczak - naukowcy doszli do wniosku, że ma ona swoje źródło w mózgu, a nie tylko w osobowości człowieka.

Okazało się, że duże znaczenie dla przejawiania zachowań psychopatycznych ma płat czołowy mózgu, a zwłaszcza kora podstawy. Badaniom poddano trzy grupy osób: psychopatów; kryminalistów, którzy nie byli psychopatami i osoby, które miały uszkodzoną tę część mózgu np. wskutek wypadku.

Wykazały one, że zarówno u psychopatów jak i osób z uszkodzoną korą podstawy szwankuje afektywne rozpoznawanie dźwięków, które osoby zdrowe utożsamiają z emocjami takimi jak strach czy płacz.

Zauważono również, że ta część mózgu odpowiada za hamowanie reakcji. Gdy zdrowy człowiek jedzie samochodem gwałtownie zahamuje jeśli na jezdnię wyskoczy niespodziewanie przechodzień. U osób przejawiających zachowania psychopatyczne taka reakcja pojawi się później. Udowodniono, że ten obszar mózgu odpowiada też za impulsywność i skłonność do podejmowania ryzyka.

Badania pokazały jednak, że osoby które mają uszkodzony płat czołowy - wskutek np. wypadku - nie traktują instrumentalnie innych ludzi. Ich zachowania nie są również ukierunkowane bezpośrednio na cel, co jest bardzo charakterystyczne dla psychopatów.

Naukowcy stwierdzili, że kora podstawy pełni bardzo ważną funkcję w powstawaniu psychopatii, ale nie jest jedynym elementem mózgu, który ma wpływ na powstawanie zachowań psychopatycznych. Kolejną częścią mózgu, którą się zainteresowali była przednia część zakrętu obręczy. Ten obszar odpowiada m.in. za pomiar bólu, zdolność do postrzegania własnych błędów i rozpoznawanie oznak uczuć na twarzy innych ludzi. Osoby, które mają ją uszkodzoną nie są w stanie dobrze rozpoznawać emocji innych osób i mają mniejszą skłonność do unikania zagrożenia.

Z kolei słabsze pobudzenie ciała migdałowatego - również mieszczącego się w mózgu - powoduje, że psychopaci kiepsko uczą się poprzez karanie i strach, słabiej reagują na ból.

Naukowcy badali również funkcje językowe u psychopatów. Okazało się, że podczas badań wolniej niż grupa kontrolna rozpoznawali słowa nacechowane emocjami od tych, zupełnie neutralnych jak: krzesło, stół, itp. - opowiadała Marczak.

Do ciekawych wniosków doprowadziły badania nad postrzeganiem winy przez psychopatów. Wykazały m.in., że kiedy w opowiadanej historii mają wskazać winnego jakiegoś zdarzenia, a tym samym rozwiązać jakiś dylemat moralny, to mają problem ze wskazaniem osoby winnej.

Marczak podkreśliła, że w związku z wyodrębnieniem części mózgu odpowiedzialnych za zachowania psychopatyczne aktualne stają się pytanie czy psychopatów należy leczyć? Operacja mózgu wiązałaby się przecież ze zmianą osobowości człowieka - zauważyła. Jeśli będzie możliwość wczesnego rozpoznawania psychopatii, to jak postępować z małymi dziećmi, u których wystąpią jej objawy? - zastanawiała się prelegentka.

Monika Marczak jest studentką IV roku Wydziału Psychologii, Uniwersytetu Warszawskiego.

Organizatorem sympozjum naukowego "To się w głowie nie mieści: neuro -etyka, -biologia, -psychologia" były: Koło Naukowe Etyki w Nauce, Studenckie Koło Naukowe Neurobiologii oraz Neuropsychologiczne Koło Naukowe, działające przy Uniwersytecie Warszawskim.(PAP)