Jak informuje "Nature Neuroscience" - osoby, które mają większe jądro migdałowate wiodą bogatsze i bardziej urozmaicone życie towarzyskie niż ci z mniejszym rozmiarem tej części mózgu, która odpowiada za sterowanie emocjami.
Jest to struktura o kształcie migdałka wchodząca w skład tzw. układu limbicznego - najstarszej ewolucyjnie części naszego mózgu. Jądro migdałowate steruje reakcjami emocjonalnymi, które nie podlegają naszej świadomej kontroli. Należą tu również negatywne emocje, jak złość i strach.
Okazało się, że osoby z większym jądrem migdałowatym miały bardziej rozbudowaną i urozmaiconą sieć kontaktów społecznych. "Związek ten był niezależny od wieku i płci badanych" - komentuje biorący udział w badaniach Bradford C. Dickerson. Ponadto, był on specyficzny dla jądra migdałowatego - objętość żadnej innej badanej struktury nie korelowała z liczbą i złożonością kontaktów społecznych.
Nie zaobserwowano natomiast, by objętość jądra migdałowatego miała związek z innymi elementami funkcjonowania społecznego, jak np. subiektywnie oceniane wsparcie ze strony innych czy satysfakcja z życia towarzyskiego.
Wyniki te pozostają w zgodzie z hipotezą, zgodnie z którą jądro migdałowate ewoluowało wraz z rozwojem życia społecznego ludzi, po to, byśmy mogli radzić sobie z coraz bardziej złożonymi relacjami w grupie, podkreśla prowadząca badania dr Lisa Feldman Barrett. Potwierdzają ją również wcześniejsze obserwacje, że ssaki naczelne, które tworzą bardziej złożone relacje społeczne, mają proporcjonalnie większe jądro migdałowate w stosunku do całego mózgu i ciała.
"Ludzie, podobnie jak inne naczelne, są z natury zwierzętami społecznymi - bawimy się, pracujemy, jemy i walczymy ze sobą. Większe jądro migdałowate mogło nam umożliwić identyfikację, naukę oraz rozpoznawanie sygnałów o charakterze społecznym i emocjonalnym u innych przedstawicieli naszego gatunku, pozwalając na rozwój złożonych strategii współpracy i współzawodnictwa" - napisali autorzy pracy.
Badacze liczą też, że w przyszłości ich badania pozwolą opracować sposoby pomocy osobom z chorobami neurologicznymi lub psychicznymi, u których dochodzi do zaburzeń zachowań społecznych. (PAP)